Ήταν 4 Ιουλίου και οι δρόμοι στην Ελλάδα είχαν κατακλυστεί από αυτοκίνητα, κόρνες και πανηγυρισμούς. Μια στιγμή εθνική περηφάνιας η οποία ένωσε όλους τους Έλληνες. Και τιμώμενο πρόσωπο ήταν ένας Γερμανός, ο προπονητής της εθνικής, Ότο Ρεχάγκελ.
Η διοργάνωση για την Ελλάδα ξεκίνησε όπως έκλεισε, με μια νίκη έναντι της Πορτογαλίας. Στις 12 Ιουνίου κανείς δεν περίμενε ότι ο πρώτος αγώνας θα έληγε με θρίαμβο: 2-1, με γκολ του Καραγκούνη και πέναλτι του Μπασινά.
Στις 16 Ιουνίου, ο Χαριστέας ισοφάρισε 1-1 με την Ισπανία.
Τέσσερις μέρες αργότερα, ήρθε η πρώτη ήττα στον αγώνα με τη Ρωσία. Η απογοήτευση όμως δεν κράτησε πολύ, καθώς στις 25 Ιουνίου, το γκολ του Χαριστέα στα δίχτυα της Γαλλίας εξασφάλισε τη συνέχεια της Εθνικής στη διοργάνωση.
Η επιτυχία της ομάδας έγινε αφορμή πολλές γυναίκες να μάθουν τι είναι περιβόητο «οφσάιντ», αλλά και να στολιστούν παντού με «γαλανόλευκες», από τις μπλούζες μέχρι και τα μάγουλά τους.
Την 1η Ιουλίου το τέλος του αγώνα με την Τσεχία ήταν κινηματογραφικό. Το κόρνερ του Τσιάρτα και η κεφαλιά του Τραϊανού Δέλλα, λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα, που άφησε τους φιλάθλους σαστισμένους.
«Η Ελλάδα είναι στον τελικό», φώναζε ο Κώστας Βερνίκος και οι πανηγυρισμοί εξαπλώθηκαν παντού.
Ο τελικός της 4ης Ιουλίου
Στο στάδιο «Ντα Λουζ» πραγματοποιήθηκε ο τελικός του Euro 2004. Στις κερκίδες, εκτός από χιλιάδες Έλληνες και Πορτογάλους, βρισκόταν και η πολιτική ηγεσία. Πολλοί είχαν πάει οικογενειακώς.
Στο ’57, ο Χαριστέας έβαλε το ένα και μοναδικό γκολ του αγώνα. Οι Πορτογάλοι προσπάθησαν να ισοφαρίσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο αγώνας έληξε, ο Ρονάλντο έκλαψε και ο Γιώργος Χελάκης «δεν περιέγραψε άλλο», όπως αναφέρει η mixanitouxronou.gr.
Οι περιγραφές αυτές σημάδεψαν το Euro και κυκλοφόρησαν ακόμα και σε CD, συνοδευόμενες από τη μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη. Όταν επέστρεψαν οι διεθνείς, τους υποδέχτηκαν σαν ήρωες στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η Ελλάδα ήταν Πρωταθλήτρια Ευρώπης.
