Αρκετοί ενήλικες αποφεύγουν να ζητούν «συγγνώμη» -ακόμη κι όταν γνωρίζουν καλά ότι έχουν κάνει λάθος- , επειδή τη θεωρούν πλήγμα για τον εγωισμό τους. Μάλιστα, πολλοί γονείς, ειδικά προηγούμενων γενεών, πιστεύουν ότι το να ζητούν «συγγνώμη» από τα παιδιά τους, είναι σημάδι αδυναμίας. Στην πραγματικότητα όμως, η παραδοχή του λάθους μας όχι μόνο δεν είναι σημάδι αδυναμίας, αλλά αποτελεί και ένδειξη υπευθυνότητας.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για τα παιδιά μας είμαστε τα πρώτα και πιο καθοριστικά πρότυπα. Κι ενώ μπορεί να τους κάνουμε ολόκληρες διαλέξεις για το πόσο σημαντικό είναι να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα λάθη τους και να απολογούνται σχετικά, αν στην πράξη δεν ακολουθούμε εμείς οι ίδιοι όσα λέμε, δεν περνάμε το μήνυμα που θέλουμε στα παιδιά μας.
Γιατί είναι σημαντικό να ζητάμε «συγγνώμη» από τα παιδιά μας
- Μαθαίνουμε στα παιδιά ότι όλοι κάνουμε λάθη. Από εκεί και πέρα είναι σημαντικό να εντοπίσουμε το λάθος μας, να απολογηθούμε για αυτό και να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε ή να το μην επαναλάβουμε.
- Δείχνουμε στα παιδιά ότι λαμβάνουμε υπόψιν τα συναισθήματά τους. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθουμε στα παιδιά την ενσυναίσθηση, είναι μέσα από τις πράξεις μας.
- Τα διδάσκουμε ότι πρέπει να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους, ακόμη κι αν θεωρούν άβολο το να ζητήσουν «συγγνώμη».
- Βελτιώνουμε τη μεταξύ μας σχέση και τα κάνουμε να νιώθουν σημαντικά.
Πώς να ζητήσουμε «συγγνώμη» από τα παιδιά μας
*Αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά τους
Τα παιδιά πληγώνονται όταν οι γονείς τους θυμώνουν μαζί τους ή αθετούν μια υπόσχεση. Όταν τους δείχνουμε ότι αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά τους, τους δείχνουμε ταυτόχρονα ότι θέλουμε να αποκαταστήσουμε τη μεταξύ μας σχέση. Για παράδειγμα μπορούμε να πούμε κάτι σαν: «Συγγνώμη που σου φώναξα επειδή λέρωσες το τραπέζι με τις μπογιές. Ξέρω ότι σε έκανα να νιώσεις άσχημα. Την επόμενη φορά θα σου εξηγήσω πιο σωστά τι εννοώ, ώστε να μην ανησυχείς για το τραπέζι».
*Αποδεχόμαστε την ευθύνη
Όταν αναγνωρίζουμε το λάθος μας και το εκφράζουμε λεκτικά, έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για να ζητήσουμε συγγνώμη.
*Εξηγούμε τον λόγο που συνέβη ό,τι συνέβη
Μερικές φορές τα παιδιά, ειδικά σε μικρή ηλικία, δυσκολεύονται να μπουν στη θέση του άλλου. Εξηγώντας στο παιδί τι μας οδήγησε στη λάθος συμπεριφορά μας, του δείχνουμε ένα πιο προσιτό πρόσωπό μας και το μαθαίνουμε να μπαίνει στη θέση των άλλων. Για παράδειγμα μπορούμε να πούμε κάτι σαν: «Συγγνώμη που δεν έδωσα σημασία σε όσα μου έλεγες νωρίτερα. Ήμουν πολύ αγχωμένη ότι δεν θα προλάβαινα να τελειώσω τη δουλειά μου».
*Υποσχόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε να μη συμβεί ξανά
Αποφεύγουμε τις μεγαλεπήβολες υποσχέσεις, τις οποίες δεν είμαστε σίγουροι ότι θα μπορέσουμε να τηρήσουμε. Αν για παράδειγμα δεν πήγαμε βόλτα με το παιδί όπως του είχαμε υποσχεθεί επειδή προέκυψε μια ανάγκη στη δουλειά μας, του ζητάμε συγγνώμη, του εξηγούμε τι συνέβη και υποσχόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε να μη συμβεί ξανά.
