Οι περισσότερες μαμάδες δίνουμε μάχη για να διατηρήσουμε τα σπίτια μας καθαρά και τακτοποιημένα. Στις περιπτώσεις που όλα τα μέλη της οικογένειας συνεργάζονται για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι όλα υπέροχα. Τι γίνεται όμως όταν δεν συνεργάζονται ή ακόμα χειρότερα αδιαφορούν παντελώς;
Δυστυχώς ή ευτυχώς μία μόνο μαμά, όσο όρεξη και να έχει δεν τα καταφέρνει μόνη της. Τώρα βέβαια, πώς θα πείσουμε τα παιδιά μας να το καταλάβουν πριν γίνουν κι εκείνα γονείς δεν ξέρω, αλλά όσο ψάχνεις μαθαίνεις. Διαβάζοντας λοιπόν το υπέροχο βιβλίο-οδηγό για γονείς με τίτλο «Το Δικαίωμα να είσαι παιδί» του Ρούντολφ Ντράικωρς και του Λόρεν Γκραίη συνάντησα χρήσιμα παραδείγματα που προτείνουν λύσεις και σας τα μεταφέρω…
Παράδειγμα 73, Σελ. 196
(Διηγείται ένας πατέρας)
Η Ζαν και η μεγαλύτερη της αδελφή, η Σάλλυ, κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο. Προτρέπουμε πάντα και τα δύο κορίτσια να κρατούν το δωμάτιό τους καθαρό περιποιημένο και τακτικό. Η Σάλλυ τα καταφέρνει αρκετά καλά και προθυμοποιείται να συγυρίσει ολόκληρο το δωμάτιο. Όταν όμως η Ζαν δεν στρώνει το κρεβάτι της ούτε η Σάλλυ της το στρώνει. Τον τελευταίο καιρό είχαμε καθημερινά καυγάδες για το ζήτημα αυτό. Ήταν νομίζω ένας αγώνας υπεροχής και συγχρόνως μία επίδειξη αδελφικής αντιζηλίας. Όταν δεν αισθάνεται στο ύψος της αδελφής της και δεν αντέχει τη σύγκριση η Ζαν καταφεύγει στην αρνητική συμπεριφορά. Αυτό μου υπέδειξε η γυναίκα μου και περίμενε να παρουσιαστεί μία ευκαιρία, για να χρησιμοποιήσει τις λογικές συνέπειες.
Ήρθε η μέρα που και η Σάλλυ έφυγε για το σχολείο αφήνοντας το κρεβάτι της άστρωτο. Αποφάσισα να αφήσω τα δυο κορίτσια να διαλέξουν. Συζητήσαμε μαζί το θέμα του κοινού υπνοδωματίου που δημιουργούσε την ανάγκη να μοιράζονται μεταξύ τους τις ευθύνες και τις δουλειές. Η συζήτηση στράφηκε κυρίως το στρώσιμο του κρεβατιού, αφού αυτό ήταν και το κυριότερο πρόβλημα. Ρώτησα τα κορίτσια αν προτιμούσαν να αφήνουν τα κρεβάτια άστρωτα όλη την ημέρα ή να τα στρώνουν πριν φύγουν για το σχολείο. Και οι δύο αποφάσισαν να αφήνουν το κρεβάτι τους άστρωτο. Άμα έφυγαν για το σχολείο μαζί με τη μητέρα τους μαζέψαμε και διπλώσαμε τα σεντόνια και τις κουβέρτες και τα ακουμπήσαμε στα πόδια του κρεβατιού. Η μητέρα τους εξήγησε ότι μπορεί να μην ήθελαν να στρώνουν το κρεβάτι τους, αλλά το δωμάτιο έπρεπε τουλάχιστον να φαίνεται μαζεμένο. Και οι δύο έστρωσαν γρήγορα το κρεβάτι τους.
Το άλλο πρωί έστρωσαν και οι δύο το κρεβάτι τους πριν φύγουν για το σχολείο. Την επόμενη μέρα η Σάλλυ έστρωσε το δικό της, η Ζαν όχι. Η γυναίκα μου έριξε τα στρωσίδια της Ζαν στο πάτωμα. Όταν γύρισε από το σχολείο έδειξε ενοχλημένη από το γεγονός. Έφτιαξε γρήγορα το κρεβάτι της και το έστρωνε κάθε μέρα πριν φύγει για το σχολείο, όλη την εβδομάδα που πέρασε. Το δωμάτιο βέβαια δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «στην τρίχα» αλλά είπαμε να επαινέσουμε τα κορίτσια για το ενδιαφέρον που δείχνουν.
Παράδειγμα 74, Σελ. 197
(Διηγείται μία μητέρα)
Η κόρη μας δεκατριών χρόνων δεν ήθελε να μαζεύει και να κρεμάει τα ρούχα της. Τα άφηνε ριγμένα εκεί που τα έβαζε και λες και το έκανε επίτηδες τα ανακάτωνε σε σωρό. Μικρότερη ήταν αρκετά τακτική με τα ρούχα της και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί άλλαξε. Προσπαθήσαμε να την κάνουμε να λογικευτεί, τη μαλώσαμε και τελικά της είπα ότι μπορούσε να τα πετάξει κάτω εάν ήθελε, αλλά δεν θα τα μάζευα εγώ αντί για αυτήν και δεν θα τα σιδέρωνα πια, όσο τα πετούσε έτσι ανακατωμένα. Έφτασε έτσι μια στιγμή που παραπονέθηκε ότι δεν είχε τίποτα να φορέσει. Της είπαμε ότι δεν θα της αγοράζαμε άλλα ρούχα, όσο δε φρόντιζε εκείνα που είχε. Φόρεσε μερικές φορές βρώμικα και τσαλακωμένα ρούχα στο σχολείο και μετά άρχισε να είναι πολύ προσεκτική. Σε λίγο καιρό τα μάζευε μόνη της και τα κρεμούσε.
Υπάρχουν πολλές τακτικές ή μέθοδοι, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δουν τα παιδιά τις επιπτώσεις των πράξεων τους μέσα από τις ίδιες τους τις πράξεις. Σίγουρα, ο γονέας χρειάζεται περίσσια υπομονή για να επιτύχει τους στόχους του, αλλά όταν η αγάπη είναι αρκετή, προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο με τον καλύτερο τρόπο!
Επιμέλεια άρθρου: Έλενα Δοριάκη
Εικόνα: www.news247.gr
