Η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους αναγνωρίστηκε επίσημα το 1994 από τη Βουλή με τον νόμο 2193/94 και τιμάται κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης στις 19 Μαΐου.
Με την ανέλιξη στην εξουσία του Κεμάλ Ατατούρκ το 1908, η άνοδος του Τουρκικού Εθνικισμού αφανίζει χιλιάδες Αρμένιους και Πόντιους. Μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, ο Κεμάλ περνά στην τελευταία φάση της εξόντωσης των Ποντίων, το 1919, με μαζικές επιχειρήσεις κατά του πληθυσμού. Στο διάστημα από τη γενοκτονία των Αρμενίων έως και την τελική φάση της γενοκτονίας, χιλιάδες χριστιανοί, Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους από κακουχίες και πείνα στα τάγματα καταναγκαστικής εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού).
Μετά την απόβαση του Κεμάλ στη Σαμψούντα, 19/5/1919, ξεκινούν οι σφαγές, οι πυρπολήσεις χωριών και οι εκτοπίσεις Ποντίων χωρίς έλεος. Οι Τούρκοι προχώρησαν και σε αναγκαστικές αποσπάσεις παιδιών από τις οικογένειές τους, τα οποία και έδωσαν σε χαρέμια εύπορων Τούρκων.
Το 1923, η επιχείρηση αφανισμού και εκτοπισμού των Ποντίων από τι πατρογονικές εστίες τους ολοκληρώθηκε με ασύλληπτα αιματηρό τρόπο και με τις αποτρόπαιες δολοφονίες εκατοντάδων χιλιάδων αθώων.
Όσοι γλίτωσαν από τη φρίκη, κατέφυγαν πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ περίπου 400.000 ήρθαν στην Ελλάδα.
Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης, ο Σωκράτης Βαρδάκης, βουλευτής Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έστειλε το παρακάτω μήνυμα: «Ο άκρατος εθνικισμός των Νεότουρκων και του Κεμάλ, έφερε πρωτοφανείς αγριότητες και διώξεις σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου και τελικά τη Γενοκτονία τους.
Όσοι κατέφυγαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, προσέφεραν τα μέγιστα στην οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική ζωή του τόπου μας.
Τιμούμε σήμερα τους αγώνες του Ποντιακού Ελληνισμού, και ευχόμαστε να μην ξαναβρεθούμε μάρτυρες παρόμοιων στυγερών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.»
