Αδιαμφισβήτητα ο Δεκέμβρης, ο μήνας των Χριστουγέννων είναι ο κατεξοχήν μήνας των παραδόσεων.
Εξάλλου, ήθη και έθιμα αιώνων που αντέχουν στον χρόνο και διατηρούν το χρώμα μιας άλλης εποχής αναβιώνουν σε κάθε γωνιά της χώρας αποδεικνύοντας ότι σεβόμαστε τις ρίζες και το παρελθόν μας. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες που η Εκκλησία τιμά την Αγ. Βαρβάρα, τον Αγ. Σάββα και τον Αγ. Νικόλαο, ξεχωριστά έθιμα μας ταξιδεύουν σε άλλες εποχές και καταφέρνουν να κρατήσουν τις μνήμες ζωντανές.
Άλλωστε, κατά τον λαογράφο Ν. Γ. Πολίτη, οι τρεις συνεχείς γιορτές της πρώτης εβδομάδας του Δεκεμβρίου (4-6 του μηνός) καλούνται περιληπτικώς «Νικολοβάρβαρα» και θεωρούνται ως οι ημέρες από τις οποίες αρχίζει να γίνεται δριμύς ο χειμώνας.
Ο Άγιος Σάββας και το έθιμο με τους χουρμάδες
Στις 5 Δεκεμβρίου η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του αγίου Σάββα, ο οποίος θεωρείται από τον λαό θεραπευτής, γι’ αυτό και σε πολλές περιοχές οι μητέρες δεν εργάζονται την ημέρα αυτή, για την υγεία των παιδιών τους. Μάλιστα, το όνομά του χρησιμοποιείται πολύ συχνά ως βαφτιστικό, για τον ίδιο λόγο. Παλιότερα, στην πατρίδα του, την Καππαδοκία, τον τιμούσαν με θυσίες ζώων και όσοι πήγαιναν στον μοναστήρι του στα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα, οι «χατζήδες» έφερναν χουρμάδες από τα γύρω δέντρα, τους οποίους και προσέφεραν σε άτεκνα ζευγάρια, επειδή σύμφωνα με την παράδοση και την κοινή πίστη, οι καρποί αυτοί μπορούσαν να θεραπεύσουν τη στειρότητα. Σε κάποιες περιοχές της χώρας οι συνήθειες αυτές διατηρούνται ακόμη, ωστόσο, όπως τα περισσότερα έθιμα έχουν αρχίσει να εξασθενούν.
