Το κοτόπουλο είναι ένα αγαπημένο προϊόν για πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα για τους νέους, οι οποίοι το προτιμούν ως εναλλακτική επιλογή, έναντι ενός κόκκινου κρέατος, αφού το δεύτερο σχετίζεται με διάφορες καρδιακές παθήσεις.
Παρόλα αυτά, είναι ένα προϊόν με σημαντικού περιορισμούς, αφού μπορεί εύκολα να χαλάσει, ενώ πρέπει να μαγειρευτεί και με ορισμένο τρόπο.
Το healthline.com λοιπόν, συγκέντρωσε τα 4 σημάδια που δείχνουν πως ένα κοτόπουλο έχει χαλάσει και πρέπει οπωσδήποτε να πεταχτεί στα σκουπίδια, αφού σε περίπτωση που καταναλωθεί, μπορεί να οδηγήσει και μέχρι το νοσοκομείο.
1. Εμφάνιση και χρώμα
Το ωμό κοτόπουλο έχει ανοιχτό ροζ χρώμα με λευκά λιπαρά κομμάτια. Έτσι, σε περίπτωση που η σάρκα είναι γκρίζα ή πράσινη ή αν το λίπος έχει κίτρινο χρώμα, σημαίνει πως έχει αλλοιωθεί, οπότε έχει χαλάσει.
Μάλιστα, το ίδιο συμβαίνει και αν έχει αναπτύξει μούχλα, αφού όπως αναφέρει το δημοσίευμα, δεν μπορεί απλά κάποιος να την αφαιρέσει και στη συνέχεια να καταναλώσει το προϊόν.
Επίσης, σε περίπτωση που το κοτόπουλο είναι μαγειρεμένο, θα πρέπει να είναι λευκό, χωρίς ροζ χρώμα στη σάρκα του.
Έτσι, αν έχει αυτό το χρώμα σημαίνει πως είναι κακοψημένο, ενώ αν έχει ορατά σημάδια ανάπτυξης μούχλας ή αλλαγές χρώματος από τη στιγμή που ετοιμάστηκε, σημαίνει ότι έχει χαλάσει.
2. Μυρωδιά
Η μυρωδιά είναι ένα σημαντικό σημάδι που δείχνει αν κάτι έχει χαλάσει, καθώς το ωμό κοτόπουλο θα έχει πολύ ήπια μυρωδιά ή καθόλου. Σε περίπτωση λοιπόν, που έχει πολύ έντονη μυρωδιά ή ξινή, σημαίνει πως χάλασε.
3. Υφή
Επιπλέον, ένα σημαντικό σημάδι που δείχνει αν έχει χαλάσει το κοτόπουλο, είναι η υφή του, τόσο αν είναι ωμό, όσο και ψημένο.
Συγκεκριμένα, αν είναι ωμό δεν πρέπει να είναι γλοιώδες ή κολλώδες, ενώ το μαγειρεμένο δεν πρέπει να είναι κολλώδες ή να έχει αυξημένη απαλότητα.
4. Αγορά και ημερομηνία λήξης
Ο πιο απλός τρόπος για να καταλάβει κάποιος αν χάλασε το κοτόπουλο, είναι να ελέγξει και να συγκρίνει την ημερομηνία αγοράς με την ημερομηνία λήξης.
Η πρώτη δείχνει την ημέρα που συσκευάστηκε το κοτόπουλο από τους παραγωγούς, ενώ η δεύτερη το κατάλληλο χρονικό περιθώριο, όπου θα πρέπει να έχει καταναλωθεί μέχρι τότε.
