Η Μεσοπεντηκοστή είναι δεσποτική εορτή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία τελείται 25 ημέρες μετά Πάσχα, ήτοι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου, σε ανάμνηση της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού στον Ναό του Σολομώντος (Ιω. ζ’ 14). Συμπίπτει με το μέσο του χρονικού διαστήματος, το οποίο μεσολαβεί μεταξύ δύο σημαντικών εορτών της χριστιανοσύνης, του Πάσχα και της Πεντηκοστής.
Η καθιέρωση της εορτής στα χρόνια του Βυζαντίου έγινε λόγω παρερμηνείας της ανωτέρω ευαγγελικής περικοπής, που περιλαμβάνει τη φράση «…της εορτής μεσούσης…». Η φράση αυτή αναφέρεται στην εβραϊκή εορτή της Σκηνοπηγίας (Sukkot) που γιορτάζεται τον Σεπτέμβριο με Οκτώβριο, αλλά θεωρήθηκε ότι έχει σχέση με την εορτή της Πεντηκοστής.
Την περίοδο του Βυζαντίου γιορταζόταν με μεγαλοπρέπεια, παρουσία του αυτοκράτορα, του πατριάρχη και πλήθους λαού, όπως αναφέρει το sansimera.gr.
Απολυτίκιο
Μεσούσης της εορτής διψώσάν μου την ψυχήν ευσεβείας πότισον νάματα· ότι πάσι, Σωτήρ εβόησας· ο διψών ερχέσθω προς με και πινέτω. Η πηγή της ζωής, Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.
